Los Angeles en de (wal)vissen voeren

Hallo iedereen. Het is weer tijd voor een nieuwe blog! Marli is afgelopen zondag weer vertrokken naar Nederland. De afgelopen tijd hier was fantastisch met als hoogtepunt de trip naar Los Angeles. De zaterdag nadat Marli in San Francisco was aangekomen zijn we samen met Kelly op een toer gegaan om walvissen te gaan kijken op de Stille Oceaan. De trip duurt vrijwel de hele dag en je moet dan ook 's ochtends al vroeg aanwezig zijn. Ik had van verschillende mensen al gehoord dat veel mensen zeeziek worden en dus hadden we voor de zekerheid pilletjes gekocht. Het eerste stukje van de reis gaat door de baai van San Francisco en dat was nog lekker rustig. Zodra de boot door de Golden Gate ging veranderde de wereld om je heen drastisch. De oceaan was flink onstuimig en golven een aantal keren hoger dan de boot waren blijkbaar heel normaal. De reis gaat per boot naar de Farallon Islands, een eilandengroepje een eindje van de kust. De eilanden worden alleen maar bewoond door vogels en een paar verdwaalde biologen. De reis duurt naar de eilanden duurt meer dan twee uur en was zoals gezegd vrij onrustig. Hoewel ik ook een paar keer over de reling moest hangen om mijn ontbijt te lozen was ik toch blij met de pilletjes (ook voor een nacht met vrij levendige dromen). Sommige mensen konden absoluut niks meer behalve glazig voor zich uit staren en op een bankje liggen door de zeeziekte. Op Kelly, Marli en een Brits koppel was de hele boot er flink ziek van. Eenmaal bij de eilanden aangekomen hebben we toch nog wat glimpen kunnen opvangen van een grijze walvis. Deze walvissen migreren langs de kust van California en worden ongeveer 14 meter lang. Helaas geen foto’s doordat je niet weet waar de walvis op kan duiken (de oceaan is groot) en ook helpen de vele golven niet mee. De terugweg naar San Francisco was stukken rustiger en zelfs de zon kwam er ‘s middags nog naartoe. Na eenmaal voet op vast land te hebben gezet voelde ik me onmiddellijk stukken beter. De rest van het weekend hebben we vooral veel uitgerust. Maandag ging ons vliegtuig naar Los Angeles. LA ligt op een uurtje vliegen van San Francisco. Vanuit het vliegtuig is goed te zien hoe een immense grote stad LA wel niet is, er wonen vier miljoen mensen in de stad zelf en maar liefst 12 miljoen (!) mensen in het hele gebied. We hadden in LA een hostel geboekt midden in West Hollywood. Veel toeristische dingen zijn daar in de buurt zoals Hollywood Bvd met de Walk of Fame, de Sunset Strip en Beverly Hills. Het hostel was helemaal geweldig en hartstikke goedkoop voor de tweepersoonskamer die we hadden geboekt. Er werd genoeg georganiseerd zoals een Comedy Night waarbij plaatstelijke comedians hun programma komen uittesten. Dat bleek uiteindelijk heel erg grappig te zijn (gratis bier) ;). De eerste dag zijn we de hele dag in Hollywood geweest tussen de Michael Jacksons, Spidermans en Darth Vaders (foto!) van deze wereld. Het weer in LA was helemaal geweldig met temperaturen tegen de 30 graden aan. Later op de dag zijn we nog naar Rodeo Drive gegaan, de beroemde dure winkelstraat in Beverly Hills. In de straat was maar weinig te beleven en dezelfde winkels vind je in downtown San Francisco ook, een kleine tegenvaller dus maar wel leuk om een keer gelopen te hebben (iets wat de inwoners van LA niet doen: lopen). Op de terugweg naar het hostel zijn we over de Sunset Strip gelopen waar tenten zitten zoals de Whiskey-A-Go-Go waar menig rockband is doorgebroken. De tweede dag zijn we naar Santa Monica en Venice Beach gegaan. De stranden in LA, met de bekende Baywatch uitkijktorentjes zijn echt een goede plaats om te relaxen, vooral omdat het nog relatief rustig was zonder toeristen. Op Venice Beach kom je de raarste mensen tegen maar dat zij we allebei wel gewend door de mensen in San Francisco. Als je over straat loopt moet je dan ook niet raar opkijken als er weer iemand in een strak geel schaatspak op een eenwieler voorbij komt fietsen. Uiteindelijk hebben we ’s middags vanaf het strand toch nog walvissen zien zwemmen en dat helemaal voor niks. ’s Avonds zijn we nog naar een feestje gegaan in Hollywood (klinkt wel goed eigenlijk) georganiseerd door het hostel. De laatste dag hebben we doorgebracht in downtown LA om vanuit daar tegen de avond naar LAX te gaan om weer terug te vliegen naar San Francisco. Het eerste wat je opvalt aan LA als je er bent is hoe gigantisch uitgespreid de stad is en hoe verschrikkelijk het verkeer er is. Het duurde bijna twee uur voor de shuttlechauffeur om vanaf LAX naar ons hostel te rijden en op de terugweg naar LAX met de bus gaf de chauffeur nog een handige tip weg: ‘It’s rush hour in LA. Hold on and may God be with us.’ De volgende dag in San Francisco hebben we nog een lekker een dagje gerelaxt in de zon in een parkje in North Beach en ’s avonds lekker Italiaans gegeten in dezelfde wijk. In het weekend ging Marli alweer weg maar gelukkig was er nog wel wat tijd om de Japanese Tea Garden te bekijken in het Golden Gate Park. De volgende dag moest Marli helaas weer vertrekken (weer in de stromende regen trouwens). Al met al een hele geslaagde week en het is natuurlijk geweldig om elkaar weer te kunnen zien na al die tijd. Deze week ben ik weer hard aan het werk geslagen en de laatste tijd is het hele onderzoek in een flinke stroomversnelling gekomen en gaat alles als een speer. Ook naast het werk in het lab is er altijd nog wel iets te doen en je komt altijd interessante mensen tegen. Zo kwam ik in een kroeg een Amerikaan tegen die een tijd in Amsterdam gewoond had en zijn hond naar Ajax vernoemd had met bijbehorende rood-witte sjaal. Ook raakte ik een keer aan de praat in de metro met een ouder Amerikaans echtpaar, de man vertelde mij dat hij in Eindhoven een project gedaan had. Later bleek zijn vrouw het hoofd van studentenzaken te zijn op Stanford. Of ik een keer naar Stanford wou komen voor een rondleiding. De universiteit ligt dichtbij San Francisco in het stadje Palo Alto. Dus dat is misschien ook nog wel een keer de moeite waard. Er is dus nog genoeg te doen en te beleven hier ook al is het nieuwe er al een paar maanden af. Tot de volgende keer (het schrijven van een nieuw origineel stukje wordt wel steeds moeilijker..).