Deadlines en kussengevechten

Ik schrijf deze blog op een van de weinige zonnige dagen van de afgelopen dagen. Het weer is hier de laatste tijd helaas erg slecht met veel regen en mist. Maar als de zon erdoor komt dan stijgt de temperatuur wel al snel richting de twintig graden. Ik hoor van verschillende mensen al dat de afgelopen winter een van de natste was uit de laatste jaren, dat geluk heb ik dan weer.. Naast het vele werken doordeweeks en in het weekend op UCSF zijn er de afgelopen weken ook nog veel andere dingen gebeurt. Een traditie in San Francisco is het jaarlijkse kussengevecht op Embarcadero. Via Internet worden mensen opgeroepen om zich op Valentijnsdag te verzamelen op een pleintje om daarna om klokslag zes uur zich totaal uit te leven op de mede-kussenvechters. Nu had ik al gehoord dat het druk zou worden en ook onderweg kwamen we verschillende mensen tegen met een kussen onder de arm, eenmaal aangekomen bleken er duizenden mensen al klaar te staan. Ee kleine tien minuten later stond iedereen tot in zijn of haar enkels in de veren en sneeuwde het werkelijk veren over downtown San Francisco. We hebben het welgeteld tien minuten volgehouden en zijn daarna op een afstandje het spektakel gaan bekijken, een half uur later was het nog steeds in volle gang. Volgens een artikel in de lokale krant waren er 3000 mensen en heeft het nog tot ver na middernacht geduurd. Ondertussen is de gemeente op zoek naar de mensen die dit ieder jaar organiseren, volgens hen is niet alleen gevaarlijk (de politie moest de straat afzetten omdat er teveel mensen waren), maar ook willen ze graag de opruimkosten verhalen op de organisatoren (dit jaar alleen al $35.000 aan belastinggeld). Afgezien al deze problemen was het echt heel erg leuk en het bleek ook nog eens een keer de grootste flashmob ooit in San Francisco geweest te zijn, een historisch moment dus voor de mensen die daar gevoelig voor zijn. Gisteren stond het volgende openbare evenement op het programma: een grote speurtocht door downtown San Francisco. De bedoeling hier van is dat je met een team een stuk of 15 raadsels oplost die je naar 15 locaties in de stad sturen. Eenmaal aangekomen op de (hopelijk) juiste locaties moet je de rest van de puzzel proberen op te lossen. In praktijk is dit vaak naar cijfers en letters zoeken op een verborgen putdeksels of een hele kleine plaquette op een muur. Om dit alles nog moeilijker te maken wordt het georganiseerd tijdens de Chinese Newyear Parade die door downtown naar Chinatown gaat en een gigantisch publiek trekt. Bijna ons hele lab was uiteindelijk komen opdagen en uiteindelijk was het echt heel erg leuk om te doen (en dit is San Francisco, dat betekent dat er altijd een grote groep verklede mensen aanwezig is) . Halverwege zijn Kelly en ik er mee opgehouden en hebben we ons aangesloten bij onze Europese partycrew om de rest van de optocht te kijken (nog commercieler dan een carnavalsoptocht, zelfs McDonalds had een eigen kar). Daarna hebben we met gevaar voor eigen leven ons een weg gebaand door het vuurwerk in Chinatown om ergens wat (Thais!) te gaan eten. Chinatown is al helemaal een wereld op zich, alles daar staat naast in het Engels ook in het Chinees aangegeven (zelfs de straatnamen) en alles en iedereen is Aziatisch. Wat wel heel grappig is dat zodra je Chinatown in het noorden uitloopt en de straat oversteekt, het ook ineens afgelopen is met al die Chinezen en de voertaal op straat verandert is in Italiaans: welkom in North Beach. North Beach is een vrij dure wijk (en ligt helemaal niet aan het water) en is traditioneel een Italiaanse buurt met heel veel Europese koffiebarretjes en eetzaakjes. Hier zijn we uiteindelijk geeindingd in een bar om even wat te drinken. Om de mensen gerust te stellen, er zijn ook Amerikanen in San Francisco maar ik heb altijd het gevoel dat die in de minderheid zijn. Naast Engels wordt hier ook vooral veel Chinees, Duits, Spaans, Italiaans en Frans gesproken. Het voordeel van deze multiculturele stad is dat uiteten gaan nooit saai wordt en dat het stereotype wereldvreemde Amerikaan hier niet bevestigd kan worden. Aankomende donderdag landen ons pap en ons mam en Simone hier in San Francisco. Hopelijk wordt het weer dan ook weer fijn, de vooruitzichten zijn echter niet al te best.. Tot snel! PS: zoals op de foto's te zien zijn, zijn de zeeleeuwen nog steeds niet teruggekeerd naar Pier 39, volgens sommige een voorteken voor El Nino of een aardbeving...